
Ινομυώματα Μήτρας
Τα ινομυώματα (ή λειομυώματα) αποτελούν καλοήθεις όγκους του μυϊκού χιτώνα του τοιχώματος της μήτρας (μυομήτριο).
Η διάμετρός τους ποικίλει και μπορεί να είναι από 1 εκατοστό έως και 15 εκατοστά, με το βάρος τους αντίστοιχα να διαμορφώνεται από μερικά γραμμάρια έως και κάποια κιλά, σε ακραίες περιπτώσεις πολλαπλών ινομυωμάτων.
Η εμφάνισή τους είναι συχνότερη σε γυναίκες γόνιμης ηλικίας, ενώ υποστρέφουν και εξαφανίζονται κατά την εμμηνόπαυση.
Ποια είναι τα αίτια που προκαλούν τα ινομυώματα;
Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για τη δημιουργία των ινομυωμάτων. Η αιτία θα μπορούσε να είναι ορμονική (επίπεδα οιστρογόνων), γενετική (συχνά στην ίδια οικογένεια), περιβαλλοντική ή ο ένας συνδυασμός των τριών.
Κύρια αιτία στην πλειονότητα των περιπτώσεων φαίνεται να είναι η κληρονομικότητα σε συνδυασμό με τα αυξημένα επίπεδα ορμονών (οιστρογόνων) στο αίμα της γυναίκας.
Ακόμη κι αν η ύπαρξή τους όμως είναι γενετική, για την αύξησή τους ευθύνεται το επίπεδο των ορμονών και διάφοροι περιβαλλοντικοί παράγοντες.
Ποια είναι τα συμπτώματα των ινομυωμάτων;
Τα ινομυώματα πολλές φορές είναι ασυμπτωματικά. Υπάρχουν όμως και κάποιες περιπτώσεις γυναικών που παρουσιάζουν κάποιο από τα παρακάτω συμπτώματα:
- Αιμορραγίες κατά τη διάρκεια της περιόδου και πόνο (δυσμηνόρροια).
- Αιμορραγίες στο μεσοδιάστημα μεταξύ 2 περιόδων.
- Αίσθημα βάρους χαμηλά στην κοιλιά.
- Συχνοουρία ή δυσκοιλιότητα, καθώς μπορεί να πιέζουν την κύστη ή το έντερο.
- Πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή.
- Προβλήματα γονιμότητας (αδυναμία σύλληψης, αποβολές, κ.λπ.).
Η βαρύτητα των συμπτωμάτων διαφοροποιείται ανάλογα με τη θέση και το μέγεθος του προβλήματος.
Πώς γίνεται η διάγνωση των ινομυωμάτων;
Στην περίπτωση που δεν υπάρχουν συμπτώματα και τα ινομυώματα είναι μικρού μεγέθους, συνήθως δεν χρειάζεται θεραπεία και η γυναίκα βρίσκεται απλά υπό παρακολούθηση περιοδικά.
Σε αντίθετη περίπτωση, η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική, ανάλογα με μία σειρά παραγόντων που θα ληφθούν υπόψιν από τον γυναικολόγο, όπως η βαρύτητα των συμπτωμάτων, το μέγεθος των ινομυωμάτων, την τοποθεσία τους, κ.ά.
Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει ελαφρά παυσίπονα, σε περίπτωση πόνου και ορμόνες, οι οποίες συχνά επιφέρουν μείωση των ινομυωμάτων.
Η χειρουργική θεραπεία ακολουθείται σε περιπτώσεις που τα ινομυώματα είναι μεγαλύτερα από 5cm και συμπιέζουν την κύστη ή τον ορθό, όταν υπάρχει αιμορραγία και τέλος, όταν διαπιστωθεί ότι αποτελούν αιτία υπογονιμότητας.